Gordon Newfeld: “Τα παιδιά πρέπει να είναι συναισθηματικά συνδεδεμένα με τους γονείς”

Όλος ο κόσμος διδάσκει τα παιδιά να είναι ανεξάρτητα και θέλει τα παιδιά να εξαρτώνται από τους γονείς. Ο κόσμος επαναλαμβάνει τα οφέλη της επικοινωνίας με τους συνομηλίκους, και κατά τη γνώμη του, η επικοινωνία με τους γονείς είναι πιο σημαντική. Ποια είναι η εμπιστοσύνη του με βάση?

Ψυχολογίες: Η άποψή σας για την εκπαίδευση σήμερα μπορεί να θεωρηθεί μη παραδοσιακή?

Ο Gordon Newfeld, καναδικός ψυχολόγος, συγγραφέας του βιβλίου "Μην χάσετε τα παιδιά σας": Ισως. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτό είναι απλώς μια παραδοσιακή εμφάνιση. Και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τόσο οι δάσκαλοι όσο και οι γονείς σήμερα είναι συνέπεια της καταστροφής των παραδόσεων που συμβαίνουν τον περασμένο αιώνα.

Τι προβλήματα εννοείς?

Έλλειψη επαφής μεταξύ γονέων και παιδιών, για παράδειγμα. Αρκεί να εξετάσουμε τα στατιστικά στοιχεία της θεραπείας των γονέων με παιδιά σε ψυχοθεραπευτές. Ή μείωση της ακαδημαϊκής απόδοσης και ακόμη και της ίδιας της ικανότητας των παιδιών να σπουδάσουν στο σχολείο.

Το σημείο, προφανώς, είναι ότι το σημερινό σχολείο δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει συναισθηματικές σχέσεις με τους μαθητές. Και χωρίς αυτό, είναι άχρηστο να "φορτώσουμε" το παιδί με πληροφορίες, θα απορροφηθεί κακώς.

Περίπου 100-150 χρόνια πριν, το σχολείο τροφοδοτείται στον κύκλο των προσαρτημάτων του παιδιού που προκύπτουν στην αρχή της ζωής του. Οι γονείς μίλησαν για ένα σχολείο όπου πρέπει να σπουδάσει ένας γιος ή κόρη και για τους δασκάλους που τους δίδαξαν οι ίδιοι.

Σήμερα το σχολείο έχει πέσει από τον κύκλο των συνημμένων. Υπάρχουν πολλοί δάσκαλοι, για κάθε θέμα, και είναι πιο δύσκολο να οικοδομήσουμε μια συναισθηματική σχέση μαζί τους. Οι γονείς βρίσκονται σε πόλεμο με το σχολείο για οποιονδήποτε λόγο, και οι ιστορίες τους επίσης δεν συμβάλλουν σε μια θετική στάση. Γενικά, το παραδοσιακό μοντέλο έπεσε σε κομμάτια.

Και όμως η ευθύνη για τη συναισθηματική πηγή είναι η οικογένεια. Η σκέψη σας ότι είναι χρήσιμο για τα παιδιά να εξαρτώνται συναισθηματικά από τους γονείς τους, ακούγεται τολμηρά.

Η λέξη "εξάρτηση" έχει επεκταθεί με πολλές αρνητικές συνθήκες. Αλλά μιλάω για απλό και, μου φαίνεται, προφανή πράγματα. Το παιδί χρειάζεται συναισθηματική προσκόλληση στους γονείς του. Σε αυτό είναι ότι η εγγύηση της ψυχολογικής του πηγής και των μελλοντικών επιτυχιών.

Με αυτή την έννοια, το συνημμένο είναι πιο σημαντικό από την πειθαρχία. Εάν το παιδί εκτιμά τη γνώμη του πατέρα και της μητέρας του, δεν χρειάζεται να αναγκαστεί για άλλη μια φορά. Θα το κάνει ο ίδιος αν αισθάνεται πόσο σημαντικοί είναι οι γονείς.

Πιστεύετε ότι οι σχέσεις με τους γονείς πρέπει να παραμείνουν οι κύριοι. Αλλά μέχρι τη στιγμή? Η διαβίωση σε 30-40 χρόνια με τους γονείς δεν είναι επίσης η καλύτερη επιλογή.

Αυτό που μιλάτε είναι το https://farmakeiogreece.com/levitra-genosima-online/ ζήτημα του διαχωρισμού, ο διαχωρισμός του παιδιού από τους γονείς. Απλώς απομακρύνεται τόσο πιο επιτυχημένη, τόσο πιο ευημερούσες σχέσεις στην οικογένεια, τόσο πιο υγιεινή είναι η συναισθηματική αγάπη.

Δεν παρεμβαίνει στην ανεξαρτησία με οποιονδήποτε τρόπο. Ένα παιδί σε δύο χρόνια μπορεί να μάθει πώς να συνδέσει τον εαυτό του ή να στερεώσει τα κουμπιά, αλλά ταυτόχρονα να εξαρτάται συναισθηματικά από τους γονείς.

Έχω πέντε παιδιά, το μεγαλύτερο 45 χρονών, έχουν ήδη εγγόνια. Και είναι υπέροχο που τα παιδιά μου εξακολουθούν να χρειάζονται εμένα και τη γυναίκα μου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ανεξάρτητοι.

Εάν το παιδί είναι ειλικρινά συνδεδεμένο με τους γονείς και ενθαρρύνουν την ανεξαρτησία του, τότε θα προσπαθήσει γι ‘αυτήν με όλη του τη δύναμη. Φυσικά, δεν ισχυρίζομαι ότι οι γονείς πρέπει να αντικαταστήσουν το παιδί με ολόκληρο τον κόσμο. Λέω ότι οι γονείς και οι συνομηλίκοι δεν χρειάζεται να αντιταχθούν, συνειδητοποιώντας ότι η φιλία με τους συνομηλίκους δεν μπορεί να αντικαταστήσει την προσκόλληση στους γονείς.

Ο σχηματισμός αυτής της προσκόλλησης απαιτεί χρόνο και προσπάθεια. Και οι γονείς, κατά κανόνα, αναγκάζονται να εργαστούν. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος. Μπορεί να ειπωθεί με την ίδια επιτυχία ότι ο αέρας ήταν καθαρότερος, αφού δεν υπήρχαν χημικά φυτά.

Δεν παροτρύνω, σχετικά μιλώντας, να ανατινάξει όλα τα χημικά φυτά. Δεν προσπαθώ να αλλάξω την κοινωνία. Θέλω απλώς να επιστήσω την προσοχή του στα πιο βασικά, θεμελιώδη ζητήματα.

Η πηγή και η ανάπτυξη του παιδιού εξαρτάται από την αγάπη του, από τη συναισθηματική του σχέση με τους ενήλικες. Όχι μόνο με τους γονείς, παρεμπιπτόντως. Με άλλους συγγενείς, με νταντάδες, και με δασκάλους στο σχολείο ή τους εκπαιδευτές στο αθλητικό τμήμα.

Δεν έχει σημασία τι είδους ενήλικες ενδιαφέρονται για το παιδί. Μπορεί να είναι βιολογικοί γονείς ή υποδοχή. Το μόνο πράγμα είναι ότι το παιδί πρέπει να σχηματίσει προσκόλληση σε αυτά. Διαφορετικά, δεν θα μπορέσει να αναπτυχθεί με επιτυχία.

Τι να κάνετε σε εκείνους που επιστρέφουν από τη δουλειά όταν το παιδί τους κοιμάται ήδη?

Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι. Όταν υπάρχει κατανόηση, τα προβλήματα επιλύονται. Σε μια παραδοσιακή οικογένεια, οι παππούδες παίζουν πάντα τεράστιο ρόλο. Ένα από τα κύρια προβλήματα της μεταβιομηχανικής κοινωνίας είναι η μείωση της πυρηνικής οικογένειας στο μοντέλο του παιδιού Mother-Dad.

Το Διαδίκτυο γίνεται υποκατάστατο των σχέσεων. Αυτό οδηγεί σε ατροφία των ικανοτήτων μας να σχηματίσουμε συναισθηματική εγγύτητα

Αλλά μπορείτε πιο συχνά να προσκαλέσετε αυτούς τους παππούδες, τους θείους και τις θείες για τη βοήθεια αυτών των πολύ παππούδων, μόνο φίλων. Ακόμη και με μια νταντά, μπορείτε να οικοδομήσετε σχέσεις με νόημα, ώστε το παιδί να το αντιληφθεί όχι ως λειτουργία, αλλά ως σημαντικός και έγκυρος ενήλικας.

Εάν και οι δύο γονείς και το σχολείο γνωρίζουν τη σημασία της προσκόλλησης στο έπακρο, τότε τα κεφάλαια θα βρεθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ξέρετε, για παράδειγμα, πόσο σημαντικό είναι το φαγητό για ένα παιδί. Ως εκ τούτου, ακόμη και αν ήρθατε σπίτι από τη δουλειά και το ψυγείο είναι άδειο, θα βρείτε ακόμα την ευκαιρία να ταΐσετε το παιδί. Παραγγείλετε κάτι στο σπίτι, βγείτε στο κατάστημα ή το καφενείο, αλλά τροφοδοτείτε. Το ίδιο πράγμα εδώ.

Ο άνθρωπος είναι ένα εφευρετικό πλάσμα, βρίσκει σίγουρα έναν τρόπο επίλυσης του προβλήματος. Το κύριο πράγμα είναι να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία του.

Πώς το Διαδίκτυο επηρεάζει τα παιδιά? Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν φτάσει στους κύριους ρόλους σήμερα – φαίνεται ότι πρόκειται για συναισθηματική αγάπη.

Ναι, το Διαδίκτυο και τα gadgets δεν εξυπηρετούν όλο και περισσότερο, αλλά στη σύνδεση των ανθρώπων. Το πλεονέκτημα εδώ είναι ότι αυτό σας επιτρέπει να ικανοποιήσετε εν μέρει την ανάγκη μας για αγάπη και συναισθηματικές σχέσεις. Για παράδειγμα, με εκείνους που είναι μακριά από εμάς, τους οποίους φυσικά δεν μπορούμε να δούμε και να ακούσουμε.

Αλλά το μείον είναι ότι το Διαδίκτυο γίνεται υποκατάστατο των σχέσεων. Δεν μπορείτε να καθίσετε κοντά, να μην κρατήσετε το χέρι σας, να μην κοιτάξετε στα μάτια σας – απλά βάλτε ένα "σαν". Αυτό οδηγεί σε ατροφία των ικανοτήτων μας να σχηματίσουμε ψυχολογική, συναισθηματική εγγύτητα. Και με αυτή την έννοια, οι ψηφιακές σχέσεις γίνονται ανδρείκελο.

Ένα παιδί που εμπλέκεται σε ψηφιακές σχέσεις χάνει την ικανότητα να δημιουργεί πραγματική συναισθηματική εγγύτητα

Ένας ενήλικας, που παρασύρεται από την πορνογραφία, τελικά χάνει το ενδιαφέρον για πραγματικές σεξουαλικές σχέσεις. Και επίσης ένα παιδί που εμπλέκεται σε ψηφιακές σχέσεις χάνει την ικανότητα να δημιουργεί πραγματική συναισθηματική εγγύτητα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από ένα υψηλό φράχτη από υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα. Αλλά πρέπει να βεβαιωθούμε ότι αρχικά σχηματίζουν αγάπη και μάθουν να διατηρούν σχέσεις στην πραγματική ζωή.

Σε μια υπέροχη μελέτη, μια ομάδα παιδιών είχε μια σημαντική εξέταση. Τμήματα των παιδιών είχαν τη δυνατότητα να σταλούν σε SMS των μητέρων και τα άλλα – να καλέσουν. Στη συνέχεια μέτρησαν το επίπεδο κορτιζόλης, ορμόνη στρες. Και αποδείχθηκε ότι όσοι έγραψαν μηνύματα δεν έχουν αλλάξει με κανέναν τρόπο. Και εκείνοι που μίλησαν, έχουν μειωθεί σημαντικά. Επειδή άκουσαν τη φωνή της μητέρας μου, καταλαβαίνετε? Ότι μπορείτε να προσθέσετε σε αυτό? Νομίζω ότι τίποτα.

Έχετε ήδη έρθει στη Ρωσία. Τι μπορείτε να πείτε για το ρωσικό κοινό?

Ναι, έφτασα για τρίτη φορά. Εκείνοι με τους οποίους επικοινωνώ εδώ είναι προφανώς ενδιαφέροντα για τις ομιλίες μου. Δεν είναι πολύ τεμπέλης για να σκεφτούν, καταβάλλουν προσπάθειες για να κατανοήσουν τις επιστημονικές έννοιες. Εκτελούμαι σε διάφορες χώρες, και έτσι, πιστέψτε με, δεν συμβαίνει παντού.

Μου φαίνεται επίσης ότι οι ρωσικές ιδέες για την οικογένεια είναι πιο κοντά στο παραδοσιακό παρά σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες. Νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι στη Ρωσία καταλαβαίνουν καλύτερα τι μιλάω, είναι πιο κοντά σε αυτούς από ό, τι όπου η υλική πλευρά είναι στην πρώτη θέση.

Ίσως θα μπορούσα να συγκρίνω το ρωσικό ακροατήριο με το Μεξικό – στο Μεξικό, οι παραδοσιακές ιδέες για την οικογένεια είναι επίσης δυνατές. Και επίσης μεγάλη απροθυμία να γίνει πολύ παρόμοια με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Απροθυμία που μπορώ να καλωσορίσω μόνο.